تکنیک جوشکاری برای جوشکاری TIG
جریان جوشکاری جوش قوسی با گاز بی اثر تنگستن معمولا بر اساس ماده، ضخامت و موقعیت مکانی قطعه کار انتخاب می شود. با افزایش جریان جوش، عمق نفوذ افزایش می یابد و عرض و ارتفاع اضافی درز جوش کمی افزایش می یابد، اما این افزایش کم است. جریان بیش از حد یا ناکافی جوش می تواند باعث شکل گیری ضعیف جوش یا نقص جوش شود.
ولتاژ قوس جوشکاری گاز بی اثر تنگستن عمدتاً با طول قوس تعیین می شود. با افزایش طول قوس، ولتاژ قوس افزایش می یابد، عرض جوش افزایش می یابد و عمق نفوذ کاهش می یابد. هنگامی که قوس بیش از حد طولانی است و ولتاژ قوس بیش از حد بالا است، به راحتی می توان جوشکاری و برش ناقص ایجاد کرد و اثر محافظتی خوب نیست.
اما قوس نیز نمی تواند خیلی کوتاه باشد. اگر ولتاژ قوس خیلی کم باشد یا قوس خیلی کوتاه باشد، سیم جوش در هنگام تماس با الکترود تنگستن در حین تغذیه، مستعد اتصال کوتاه است و باعث می شود که الکترود تنگستن بسوزد و تنگستن به راحتی به دام بیفتد. بنابراین، طول قوس معمولاً تقریباً برابر با قطر الکترود تنگستن ساخته می شود.
هنگامی که سرعت جوش افزایش می یابد، عمق و عرض همجوشی کاهش می یابد. هنگامی که سرعت جوشکاری خیلی سریع است، تولید همجوشی و نفوذ ناقص آسان است. هنگامی که سرعت جوش خیلی کم است، درز جوش عریض است و همچنین ممکن است دارای نقص هایی مانند نشت جوش و سوختگی باشد. در طول جوشکاری دستی با گاز بی اثر تنگستن، سرعت جوش معمولاً در هر زمان بر اساس اندازه، شکل و وضعیت همجوشی حوضچه مذاب تنظیم می شود.
1. قطر نازل
هنگامی که قطر نازل (اشاره به قطر داخلی) افزایش می یابد، سرعت جریان گاز محافظ باید افزایش یابد. در این زمان، منطقه حفاظت شده بزرگ است و اثر محافظتی خوب است. اما زمانی که نازل بیش از حد بزرگ باشد، نه تنها مصرف گاز آرگون را افزایش می دهد، بلکه مشاهده قوس جوش و عملیات جوشکاری را با مشکل مواجه می کند. بنابراین، قطر نازل معمولاً بین 8 تا 20 میلی متر است.
2. فاصله بین نازل و جوش
فاصله بین نازل و قطعه کار به فاصله بین صفحه انتهایی نازل و قطعه کار اشاره دارد. هرچه این فاصله کمتر باشد، اثر محافظتی بهتری خواهد داشت. بنابراین، فاصله بین نازل و جوش باید تا حد امکان کم باشد، اما بسیار کم برای مشاهده حوضچه مذاب مساعد نیست. بنابراین فاصله بین نازل و جوش معمولاً 7 تا 15 میلی متر در نظر گرفته می شود.
3. طول امتداد الکترود تنگستن
برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد قوس و سوزاندن نازل، نوک الکترود تنگستن معمولاً باید فراتر از نازل باشد. فاصله از نوک الکترود تنگستن تا صفحه انتهایی نازل طول امتداد الکترود تنگستن است. هرچه طول گسترش الکترود تنگستن کمتر باشد، فاصله بین نازل و قطعه کار نزدیک‌تر است و اثر محافظتی بهتری دارد. اما اگر خیلی کوچک باشد مانع مشاهده حوضچه مذاب می شود.
معمولاً هنگام جوشکاری اتصالات لب به لب، بهتر است که طول الکترود تنگستن 5 تا 6 میلی متر باشد. هنگام جوشکاری جوش فیله، بهتر است طول امتداد الکترود تنگستن بین 7 تا 8 میلی متر باشد.
4. روش حفاظت از گاز و نرخ جریان
علاوه بر استفاده از نازل‌های دایره‌ای برای محافظت از ناحیه جوشکاری، جوشکاری با گاز بی‌اثر تنگستن می‌تواند نازل را صاف (مانند جوشکاری تنگستن با شکاف باریک با گاز بی‌اثر) یا اشکال دیگر مطابق با فضای جوشکاری کند. هنگام جوشکاری درز جوش ریشه، درز جوش پشت قسمت جوش داده شده توسط هوا آلوده و اکسید می شود، بنابراین باید از محافظ باد پشت استفاده شود.
آرگون و هلیوم بی خطرترین گازها برای باد کردن پشت در هنگام جوشکاری تمام مواد هستند. و نیتروژن ایمن ترین گاز برای محافظت در برابر باد در هنگام جوشکاری فولاد ضد زنگ و آلیاژهای مس است. محدوده نرخ جریان گاز برای حفاظت از باد برگشتی گاز بی اثر عمومی 0.5-42 لیتر در دقیقه است.
جریان هوای محافظ ضعیف و بی اثر است و مستعد نقص هایی مانند تخلخل و اکسیداسیون جوش است. اگر سرعت جریان هوا خیلی زیاد باشد، ایجاد تلاطم آسان است، اثر حفاظتی خوب نیست، و همچنین بر احتراق پایدار قوس تأثیر می گذارد.
هنگام باد کردن اتصالات لوله باید خروجی های گاز مناسب را رها کرد تا از فشار بیش از حد گاز در داخل لوله ها در حین جوشکاری جلوگیری شود. قبل از پایان جوش مهره جوش ریشه، باید از بالا نبودن فشار گاز داخل لوله اطمینان حاصل کرد تا از دمیدن حوضچه جوش و یا مقعر شدن ریشه جلوگیری شود. هنگام استفاده از گاز آرگون برای محافظت از پشت اتصالات لوله در حین جوشکاری، بهتر است از پایین وارد شود تا هوا به سمت بالا تخلیه شود و خروجی گاز از درز جوش دور بماند.