Τεχνική συγκόλλησης για συγκόλληση TIG
Το ρεύμα συγκόλλησης της συγκόλλησης τόξου με αδρανές αέριο βολφραμίου επιλέγεται συνήθως με βάση το υλικό, το πάχος και τη χωρική θέση του τεμαχίου εργασίας. Καθώς το ρεύμα συγκόλλησης αυξάνεται, το βάθος διείσδυσης αυξάνεται και το πλάτος και το πλεονάζον ύψος της ραφής συγκόλλησης αυξάνονται ελαφρώς, αλλά η αύξηση είναι μικρή. Το υπερβολικό ή ανεπαρκές ρεύμα συγκόλλησης μπορεί να προκαλέσει κακό σχηματισμό συγκόλλησης ή ελαττώματα συγκόλλησης.
Η τάση τόξου της συγκόλλησης αδρανούς αερίου βολφραμίου καθορίζεται κυρίως από το μήκος του τόξου. Καθώς το μήκος του τόξου αυξάνεται, η τάση του τόξου αυξάνεται, το πλάτος της συγκόλλησης αυξάνεται και το βάθος διείσδυσης μειώνεται. Όταν το τόξο είναι πολύ μεγάλο και η τάση τόξου είναι πολύ υψηλή, είναι εύκολο να προκληθεί ατελής συγκόλληση και υποκοπή και το αποτέλεσμα προστασίας δεν είναι καλό.
Αλλά και το τόξο δεν μπορεί να είναι πολύ κοντό. Εάν η τάση τόξου είναι πολύ χαμηλή ή το τόξο είναι πολύ μικρό, το σύρμα συγκόλλησης είναι επιρρεπές σε βραχυκύκλωμα όταν αγγίζει το ηλεκτρόδιο βολφραμίου κατά τη διάρκεια της τροφοδοσίας, προκαλώντας την καύση του ηλεκτροδίου βολφραμίου και την εύκολη παγίδευση του βολφραμίου. Επομένως, το μήκος του τόξου είναι συνήθως ίσο με τη διάμετρο του ηλεκτροδίου βολφραμίου.
Όταν η ταχύτητα συγκόλλησης αυξάνεται, το βάθος και το πλάτος της τήξης μειώνονται. Όταν η ταχύτητα συγκόλλησης είναι πολύ γρήγορη, είναι εύκολο να παραχθεί ατελής σύντηξη και διείσδυση. Όταν η ταχύτητα συγκόλλησης είναι πολύ χαμηλή, η ραφή συγκόλλησης είναι φαρδιά και μπορεί επίσης να έχει ελαττώματα όπως διαρροή συγκόλλησης και έγκαυμα. Κατά τη χειροκίνητη συγκόλληση με αδρανές αέριο βολφραμίου, η ταχύτητα συγκόλλησης συνήθως προσαρμόζεται ανά πάσα στιγμή με βάση το μέγεθος, το σχήμα και την κατάσταση σύντηξης της λιωμένης δεξαμενής.
1. Διάμετρος ακροφυσίου
Όταν η διάμετρος του ακροφυσίου (αναφερόμενος στην εσωτερική διάμετρο) αυξάνεται, ο ρυθμός ροής του προστατευτικού αερίου θα πρέπει να αυξηθεί. Αυτή τη στιγμή, η προστατευόμενη περιοχή είναι μεγάλη και το προστατευτικό αποτέλεσμα είναι καλό. Αλλά όταν το ακροφύσιο είναι πολύ μεγάλο, όχι μόνο αυξάνει την κατανάλωση αερίου αργού, αλλά και δυσκολεύει την παρατήρηση του τόξου συγκόλλησης και της λειτουργίας συγκόλλησης. Επομένως, η συνήθως χρησιμοποιούμενη διάμετρος ακροφυσίου είναι γενικά μεταξύ 8 mm και 20 mm.
2. Απόσταση μεταξύ ακροφυσίου και συγκόλλησης
Η απόσταση μεταξύ του ακροφυσίου και του τεμαχίου εργασίας αναφέρεται στην απόσταση μεταξύ της ακραίας επιφάνειας του ακροφυσίου και του τεμαχίου εργασίας. Όσο μικρότερη είναι αυτή η απόσταση, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα προστασίας. Επομένως, η απόσταση μεταξύ του ακροφυσίου και της συγκόλλησης πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, αλλά πολύ μικρή δεν ευνοεί την παρατήρηση της λιωμένης δεξαμενής. Επομένως, η απόσταση μεταξύ του ακροφυσίου και της συγκόλλησης συνήθως λαμβάνεται από 7 mm έως 15 mm.
3. Μήκος επέκτασης ηλεκτροδίου βολφραμίου
Για να αποφευχθεί η υπερθέρμανση του τόξου και η καύση του ακροφυσίου, το άκρο του ηλεκτροδίου βολφραμίου πρέπει συνήθως να εκτείνεται πέρα από το ακροφύσιο. Η απόσταση από το άκρο του ηλεκτροδίου βολφραμίου έως την ακραία επιφάνεια του ακροφυσίου είναι το μήκος επέκτασης του ηλεκτροδίου βολφραμίου. Όσο μικρότερο είναι το μήκος επέκτασης του ηλεκτροδίου βολφραμίου, τόσο πιο κοντινή είναι η απόσταση μεταξύ του ακροφυσίου και του τεμαχίου εργασίας και τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα προστασίας. Ωστόσο, εάν είναι πολύ μικρό, θα εμποδίσει την παρατήρηση της λιωμένης λίμνης.
Συνήθως, κατά τη συγκόλληση κοντακών αρμών, είναι καλύτερο το ηλεκτρόδιο βολφραμίου να εκτείνεται σε μήκος 5 mm έως 6 mm. Κατά τη συγκόλληση συγκολλήσεων φιλέτου, είναι προτιμότερο να έχετε μήκος επέκτασης ηλεκτροδίου βολφραμίου από 7 mm έως 8 mm.
4. Μέθοδος προστασίας αερίου και ρυθμός ροής
Εκτός από τη χρήση κυκλικών ακροφυσίων για την προστασία της περιοχής συγκόλλησης, η συγκόλληση αδρανούς αερίου βολφραμίου μπορεί επίσης να κάνει το ακροφύσιο επίπεδο (όπως η συγκόλληση βολφραμίου με στενό διάκενο με αδρανές αέριο) ή άλλα σχήματα ανάλογα με το χώρο συγκόλλησης. Κατά τη συγκόλληση της ραφής συγκόλλησης ρίζας, η πίσω ραφή συγκόλλησης του συγκολλημένου τμήματος θα μολυνθεί και θα οξειδωθεί από τον αέρα, επομένως πρέπει να χρησιμοποιείται προστασία από το φούσκωμα της πλάτης.
Το αργό και το ήλιο είναι τα ασφαλέστερα αέρια για να φουσκώσουν το πίσω μέρος κατά τη συγκόλληση όλων των υλικών. Και το άζωτο είναι το ασφαλέστερο αέριο για προστασία από το φούσκωμα της πλάτης κατά τη συγκόλληση ανοξείδωτου χάλυβα και κραμάτων χαλκού. Το εύρος του ρυθμού ροής αερίου για την προστασία από το πίσω φούσκωμα του γενικού αδρανούς αερίου είναι 0,5-42 L/min.
Η προστατευτική ροή αέρα είναι αδύναμη και αναποτελεσματική και είναι επιρρεπής σε ελαττώματα όπως πορώδες και οξείδωση συγκολλήσεων. Εάν ο ρυθμός ροής του αέρα είναι πολύ μεγάλος, είναι εύκολο να δημιουργηθούν αναταράξεις, το αποτέλεσμα προστασίας δεν είναι καλό και θα επηρεάσει επίσης τη σταθερή καύση του τόξου.
Κατά το φούσκωμα των εξαρτημάτων σωλήνων, πρέπει να αφήνονται κατάλληλες εξόδους αερίου για να αποφευχθεί η υπερβολική πίεση αερίου μέσα στους σωλήνες κατά τη συγκόλληση. Πριν από το τέλος της συγκόλλησης σφαιριδίων ριζικής συγκόλλησης, είναι απαραίτητο να βεβαιωθείτε ότι η πίεση αερίου στο εσωτερικό του σωλήνα δεν είναι πολύ υψηλή, προκειμένου να αποφευχθεί η εκτόξευση της δεξαμενής συγκόλλησης ή η κοίλη ρίζα. Όταν χρησιμοποιείτε αέριο αργό για την προστασία της πίσω πλευράς των εξαρτημάτων σωλήνων κατά τη συγκόλληση, είναι καλύτερο να εισέρχεστε από το κάτω μέρος, επιτρέποντας την εκκένωση του αέρα προς τα πάνω και κρατώντας την έξοδο αερίου μακριά από τη ραφή συγκόλλησης.